تاثیر اخبار جنگ بر روان کودکان؛ والدین چه کاری باید بکنند؟
اخبار جنگ و درگیریهای نظامی میتواند اثرات روانی عمیقی بر کودکان داشته باشد. کودکانی که اخبار مربوط به جنگ را از تلویزیون، شبکههای اجتماعی یا گفتوگوهای اطرافیان میشنوند، ممکن است دچار اضطراب، ترس، بیخوابی و مشکلات رفتاری شوند. در این مقاله به بررسی راهکارهای روانشناسی برای حمایت از کودکان در این شرایط پرتنش میپردازیم.
نشانههای تأثیر جنگ بر روان کودکان
اضطراب و ترسهای شبانه
کودکان ممکن است دچار کابوس، شبادراری یا ترس از تاریکی شوند. این علائم از اضطرابهای ناشی از شنیدن یا دیدن اخبار جنگ نشأت میگیرد.
رفتارهای پرخاشگرانه یا انزواطلبی
برخی کودکان ممکن است پرخاشگر شوند، در حالیکه برخی دیگر خود را منزوی کرده و از جمع فاصله بگیرند.
وابستگی بیش از حد به والدین
ترس از جدایی، نگرانی بابت امنیت والدین یا خودشان ممکن است باعث چسبندگی افراطی به والدین شود.
والدین چه کاری میتوانند بکنند؟
محدود کردن دسترسی به اخبار جنگ
اولین قدم، کنترل منابع خبری است. از پخش اخبار جنگ در حضور کودکان خودداری کنید و دسترسی آنها به شبکههای اجتماعی را محدود کنید.
صحبت صادقانه و آرام با کودک
از کودک بپرسید چه شنیده و چه احساسی دارد. با زبان ساده، واقعی و بدون ایجاد ترس پاسخ دهید.
حفظ روتین روزانه
برنامه خواب، تغذیه و بازی کودک را حفظ کنید تا حس ثبات و امنیت تقویت شود.
الگوی آرامش باشید
کودکان از رفتار والدین الگوبرداری میکنند. آرامش شما به آنها احساس امنیت میدهد.
چه زمانی به مشاور مراجعه کنیم؟
اگر علائم اضطراب، کابوس، بیقراری یا پرخاشگری کودک بیش از دو هفته ادامه یافت، مراجعه به روانشناس کودک ضروری است. درمانهای شناختی رفتاری (CBT) برای این موارد بسیار مؤثرند.
نتیجهگیری
کودکان آسیبپذیرترین قشر در برابر بحرانهای روانی ناشی از جنگ هستند. والدین با کنترل منابع خبری، گفتوگوی صادقانه، حفظ روتین و در صورت نیاز، کمک گرفتن از روانشناس، میتوانند اثرات منفی این اخبار را به حداقل برسانند.

سوالات متداول درباره تأثیر اخبار جنگ بر کودکان
آیا دیدن اخبار جنگ برای کودکان مضر است؟
بله. دیدن اخبار جنگ باعث افزایش اضطراب، ترس و بروز مشکلات رفتاری در کودکان میشود.
چطور با کودک درباره جنگ صحبت کنیم؟
با زبانی ساده، صادقانه و متناسب با سن او درباره واقعیات و احساساتش گفتوگو کنید.
نشانههای استرس در کودکان چیست؟
کابوس، شبادراری، پرخاشگری، چسبندگی افراطی به والدین و بیقراری از نشانهها هستند.